Fuzulinin Çok Beğendiğim Bir Şiiri

Ey kemân-ebrû şehid-i nâvek-i müjgânunam

Bulmuşam feyz-i nazar senden senün kurbânunam

Kâkülün târına peyvend itmişem cân riştesin

Başın için bir terahhum kıl ki ser-gerdânunam

N’ola kılsam terk-i mey minnet kılup zâhidlere

N’eylerem mey neş’esin ben kim senün hayrânunam

Şâneveş yüz nâvek-i gam sancılupdur cânuma

Tâ esîr-i halka-i gîsû-yi müşg-efşânunam

El çeküp kat’-ı nazar kılmış ilâcumdan tabîb

Bildi gûyâ kim harâb-ı nergis-i fettânunam

Câna meylin var ise hükm eyle teslîm eyleyem

Pâdşâhım ben senün bir bende-i fermânunam

Gonce kılmaz şâd gül açmaz tutulmış gönlümi

Ârzû-mend-i ruh-i âl ü leb-i handânunam

Kan edip bağrum işüm âh itme her dem ey felek

Hürmetüm tut bir iki gün kim senün mihmânunam

Ey Fuzûlî âteş-i âh ile yandurdun beni

Gâlibâ sandun ki şem’-i külbe-i ahzânunam